Abdalın Mucizesi

“Ya hiçbir şey bilmiyordur ya da bilgisini kullanmıyordur.”

“Tarot ve Kahramanın Yolculuğu” kitabında Hajo Banzhaf, “Abdal” kartıyla ilgili tam da bu ifadeyi kullanır. Saf bir merak duygusu… Yeni şeyler keşfetmeye duyulan iştah…

Tıpkı küçük bir çocuk gibi!

Bugüne kadar öğrenilmiş hiçbir şeyin, yeni keşiflerin önüne geçmemesi… Nihayetinde birileri ötesinin olabileceğini düşünmeseydi, hiçbir keşif gerçekleşmezdi.

“Abdal” kartı, bir yolculuğun başlangıcıdır. Önündeki uçurum, bu yolculukta kendini ve haliyle yolunu kaybetme tehlikesidir.

İnsanın ışığı, kendiyle ilgili farkındalığıdır. (“Ermiş” kartı)

İnsan, kimi sosyal ödüllerin büyüsüne kapılıp birtakım beklentileri karşılama çabasıyla kendine yabancılaştığında,

“kendini durmadan koşmasına rağmen hiç ilerleyemediği bir çemberin içinde bulur.” (“Şeytan” kartı)

“Bir ben var, benden içeri…”

Bir “olduğunuzu düşündüğünüz” ya da “size olduğunuz düşündürülen” siz varsınızdır. Bir de bunun ötesinde, “henüz keşfedilmemiş” ya da “yeni yeni keşfettiğiniz” bir siz vardır.

• O neye güler,
• Ne onu hüzünlendirir,
• İçinde ne gibi özlemler taşır,
• Neyin hayalini kurmak onu heyecanlandırır,
• Ne uğruna neyden vazgeçebilir?

İşte bu soruların cevaplarını çok daha derinlere bakıp oralarda bulduğunuzda, siz kaynağınızla bağlantı kurmuş olursunuz. Bu ancak, özgür kaldığınızda olur.

Özgürlüğünüz, göze alabileceğiniz kadardır. Ne kadarının sizin için yeterli olduğunu anlamak, ancak içinizdeki o küçük çocuğun sesini duyduğunuzda mümkün olur.

Her şeyi bilerek geldiniz, sadece hayatta kalma savaşının yarattığı korkularla, bazen gereğinden fazla taviz verdiniz. Şimdi yeni sınırlar belirleyebilecek güçtesiniz.